Medal „Pro Patria” jest uhonorowaniem dla osób fizycznych i prawnych, szczególnie zasłużonych w kultywowaniu pamięci o walce o niepodległość Ojczyzny.
Albin Pajda ps. „Zbigniew”, „Feluś”, ur. 19 marca 1920 r., żołnierz ZWZ-AK Inspektoratu Rzeszów oraz członek Obszaru Południowego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość. W latach 1945-1947 – więzień polityczny okresu stalinowskiego.
W 1940 r. Albin Pajda został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej, w którym pełnił m.in. funkcję łącznika i kolportera prasy podziemnej. Brał udział w budowie akowskiego bunkra w lesie Borkowskim oraz budowie bunkra – pomieszczenia na drukarnię prasy podziemnej, który znajdował się w zabudowaniach należących do jego rodziców. Brał m.in. udział w akcji „Burza” w 1944 r., podczas której został aresztowany przez Gestapo w Rzeszowie i skierowany do obozu koncentracyjnego w Auschwitz – zbiegł w czasie transportu. We wrześniu 1944 r. został aresztowany przez UB, a następnie zwolniony po dwóch miesiącach śledztwa. Rok później wstąpił do Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, gdzie m.in. zajmował się wydawaniem i kolportażem winowskiej prasy „Orzeł Biały”. We wrześniu 1947 r. został aresztowany prze UB. Po wielu przesłuchaniach, odmowie współpracy i wydania współtowarzyszy z AK i WiN został skazany przez Wojskowy Sąd w Krakowie z art. 86 § 2 na 5 lat pozbawienia wolności, utratę praw obywatelskich i praw honorowych na 3 lata oraz przepadek mienia. Wyrok więzienia odbywał w więzieniu na Montelupich w Krakowie, we Wronkach oraz w obozie w Rusku koło Wrocławia w kopalni gliny ogniotrwałej, a od października 1951 r. w Rzeszowie – w więzieniu na Załężu. W roku 2007 został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
