Posiedzenia otworzył JM Rektor Politechniki Rzeszowskiej prof. dr. hab. inż. Tadeusz Markowski. Laudację wygłosił prof. dr hab. inż. Andrzej Sobkowiak.
Prof. dr hab. Bolesław Fleszar urodził się 17 grudnia 1933 r. w Wólce Pełkińskiej koło Jarosławia. Po ukończeniu w 1953 roku Technikum Chemicznego w Jarosławiu, rozpoczął studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego, które ukończył w 1958 roku. W tym samym roku podjął pracę w Laboratorium Badawczym Zakładów Chemicznych „Organika-Sarzyna” w Nowej Sarzynie. Zorganizował wówczas Pracownię Analizy Instrumentalnej wprowadzając metody elektrochemiczne oraz spektroskopowe do praktyki przemysłowej. Profesor był również twórcą Analitycznego Laboratorium Kontroli Międzyoperacyjnej na Doświadczalnym Oddziale Fotochemii, w którym opracował kilkanaście szybkich metod analitycznych oznaczania produktów przejściowych wieloetapowych syntez komponentów do filmów barwnych i sensybilizatorów na podczerwień. Problemy technologiczne związane z procesem redukcji nitrozwiązków do amin realizowanym w Zakładach „Organika-Sarzyna” skłoniły Profesora do podjęcia badań nad mechanizmem i kinetyką elektroredukcji grupy nitrowej. Gdy w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Rzeszowie podjęto decyzję o utworzeniu Wydziału Technologii Chemicznej, Profesor został zatrudniony od 1 września 1967 r. w Zakładzie Fizyki, z zadaniem współorganizowania tego wydziału, a po jego powstaniu został powołany na stanowisko kierownika Zespołu Chemii Ogólnej i Analitycznej. Rozpoczął wówczas organizowanie grupy badawczej oraz kontynuował badania nad elektroredukcją jonów chromianowych, a zainteresowanie to było również inspirowane procesem przemysłowym – wykorzystaniem chromianów, jako utleniaczy w procesach produkcji fotochemikaliów.
Profesor Bolesław Fleszar był jednym z głównych organizatorów Wydziału Technologii Chemicznej, który zainaugurował swoją działalność w 1968 roku i był głównym twórcą specjalności „ochrona przed korozją”. Na wydziale tym do czasu przejścia na emeryturę kierował (z kilkuletnią przerwą spowodowaną powodami politycznymi) Zakładem Chemii Ogólnej. Niekwestionowany autorytet profesora spowodował, że został wybrany na stanowisko Rektora Politechniki Rzeszowskiej, w pierwszych demokratycznych wyborach władz uczelni w Polsce w 1981 r. Niestety po niespełna roku, w okresie stanu wojennego został odwołany z tego stanowiska. Przez lata łączył działalność zawodowa ze społeczna angażując się w wiele cennych inicjatyw.
Najważniejszym osiągnięciem naukowym Profesora jest opracowanie nowego modelu podwójnej warstwy elektrycznej, tzw. modelu polaryzacyjnego. Jego istota jest oparta na hipotezie, że na powierzchni elektrody tworzy się zaadsorbowany elektron hydratowany, na skutek uwięzienia zdelokalizowanego elektronu w pułapce utworzonej z trzech, odpowiednio zorientowanych, dipoli wody. Przyjęcie takiej hipotezy pozwala na wyjaśnienie wielu zjawisk występujących na granicy metal-roztwór.
Fot. i życiorys prof. Bolesława Fleszara: Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Lukasiewicza.